De var ni sysken

Ein familie med spelemenn,

også jentene

Enno seier folk det:

Dei var så mange, og dei var så gode

Særleg Moses

med det milde blikket

ein av Anders Reed sine beste elevar

som drøymde om å leve av musikken

men var bunden i odel til garden

Der  i dalen

kor det er så djupt og trongt

kor fjella pressar seg inn

over tuna

I eit landskap Henrik Ibsen skildra som

«en Revne mellom de bugtede, uhyre, sønderrevne Fjeldmurer»

Der skapte de liv og musikk

utan sidestykke

strekte dykk mot himmelen

ut av revna

Tidlegare har eg tenkt på Paulen

som ein forlaten stad

Når eg går der no

er det nesten som eg kan høyre

latter og skrål

sjå ungane springe i lang lang rekkje

lyden av menneske i samvær

som eit gamalt ekko frå fjella.